Rozdział 42

Jestem jeszcze zakochana resztkami bezsensownej miłości i jest mi tak cholernie smutno teraz, że chcę to komuś powiedzieć. To musi być ktoś zupełnie obcy, kto nie może mnie zranić.

Mijała witryny sklepowe przystając przy każdej w której dostrzegała suknie ślubne. Wiedziała, że katowanie się myślą nadchodzącego ślubu Jenny i Marco nic nie da ale nie potrafiła się powstrzymać. To już była nieodłączna część Jej dnia. Ale coś się zmieniło w życiu Izabeli Malinowskiej. Postanowiła nie pokazywać swej słabości. Po wielu przepłakanych nocach była prawie pewna, że teraz da sobie radę. Pokaże wszystkim a najbardziej sobie, że powróciła w niej idea samotnego wojownika. Nie miała ochoty na jakiekolwiek związki więc myśli o przyszłym chłopaku nie miały w ogóle miejsca w Jej głowie. Starała cieszyć się małymi rzeczami. Słońce wschodzące na horyzont, sukcesy Mayi, których była promotorem, szczęście Jej bliskich, którzy są dla Niej tak ważni- właśnie te sytuacje pozwalały Jej przetrwać walkę. Walkę z Marco, nigdy nie sądziła, że będzie musiała to przeżywać. Ale nikt nie mówił, że w życiu będzie łatwo. Wchodząc do butiku Meli wdziała uśmiech na usta i podeszła do blondynki wręczając Jej paczuszkę prosto z cukierni:
-Przyszłam umilić Ci troszkę życie, siedzisz tu od rana- zaczęła kładąc pączki na stole
-O Izka- obracając się przyjaciółka nie kryła zdziwienia.
W Jej twarzy było coś dziwnego. Amelia Czyż nie umiała kłamać jak i ukrywać negatywnych emocji. W oczach blondynki można było ujrzeć strach pomieszany z niepewnością a zęby dziewczyny zaczęły nerwowo przygryzać dolną wargę. Iza chciała się dowiedzieć czy coś się stało ale odpowiedź przyszła sama. Z przebieralni wyszła Jenny w białej do ziemi sukni ślubnej.
-Mela Ona jest świetna- stwierdziła nie zauważając przybyłego gościa.
Gdy zdała sobie sprawę kto przed Nią stoi nie wiedziała co zrobić. Izka o mało co nie wybuchła z bólu i zgryzoty ale przecież postanowiła sobie coś ostatnio.
-Wyglądasz pięknie- rzekła starając się aby zabrzmiało to jak najbardziej szczerze.
-Dziękuję- odparła zdziwiona Jenny nie wiedząc co myśleć o postawie Izy. -I Tobie też Mela, jest cudowna- zmieniając temat postanowiła zachwycić się sukienką okręcając swą talię dookoła.
-Co prawda to prawda- ucieszyła się Mela.
-Zdecydowaliśmy z Marco, że połączymy swoje wieczory panieński i kawalerski u Nas w ogrodzie- zakomunikowała Jenny.
Mela ucieszyła się ogromnie lecz Bella nie wiedziała jak się zachować w takiej sytuacji. Przyszła panna młoda zaprosiła i ją. Szczerze miała nadzieję, że nie będzie musiała iść ale jak to będzie wyglądało? Wyjdzie znów na to, ze jest słaba i nadal kocha Marco. Miała przecież wszystkim pokazać, że tak nie jest. Mimo, ze to przecież była prawda. Postanowiła wypić drinka czy też dwa popatrzeć z obrzydzeniem na gruchające gołąbeczki i lada moment opuścić posesję Reusa.
***
Nadchodził wieczór a więc zbliżał się wieczór panieński i kawalerski młodych nowożeńców. Belli wpadł do głowy pewien pomysł. Ubrała się w czarną sukienkę przed kolano zakończoną koronką i związała włosy w kok. Miała nadzieję, że Reus chodź na ten jeden ostatni moment w swym życiu zwróci na Nią uwagę, potrzebowała tego. Akceptacji, zrozumienia, miłości. Pożałowała tej decyzji jednak w samochodzie jadąc już z Melą w aucie. Ale odwrotu już nie było.
Podjeżdżając pod dom blondyna można było zaobserwować jak dobrze goście się bawią. Przejmując kieliszek z drinkiem Iza ulotniła się do ogrodu. Miała zamiar aby jak najrzadziej stykać się z towarzystwem Marco. Stojąc obok basenu podziwiały gwiazdy, które rozbłysły już wysoko na niebie.
-Trochę dziwne co?- zapytał niespodziewanie Mo, który zjawił się przy Jej boku.
-Mo co tu robisz?- przytulając zapytała chłopaka, który 2 lata temu zmienił klub.
-Jestem tu, nic się nie zmieniłaś- stwierdził -Nadal Go kochasz?- zapytał niespodziewanie przenikając myśli Belli na wskroś.
-Jest teraz z Jenny.
Kiwając delikatnie głową spojrzał na twarz brunetki. Przysuwając się bliżej złożył na ustach dziewczyny pocałunek, który zdziwił Izę.

-Mo, ja......
-Na trzeciej Marco patrzył- rzucił piłkarz
Odwróciła się odruchowo zauważając sylwetkę blondyna, który gdy zauważył wzrok na sobie dziewczyny odwrócił się przechylając kieliszek z drinkiem.
-Staram się Ci pomóc- stwierdził Mo.
Zszokowana nadal dziewczyna zaczęła się śmiać z przebiegu sytuacji. Przecież tego dzisiaj tak na prawdę chciała, żeby Reus zobaczył co stracił. Udało się. Zostawiając Go w niepewności opuściła imprezę zmierzając do domu. Pierwszy udany wieczór brunetki od bardzo dawna. Uśmiechała się sama do siebie na myśl ostatnich zdarzeń.
***********************************
Witam :*
Jak podoba się rozdział? A może wcale się nie podoba? Wcale bym się nie zdziwiła, bo mi  w ogóle.
Co myślicie? Iza dobrze zrobiła idąc na imprezę do przyszłych nowożenców?
Co uważacie na temat pocałunku z Mo?
A Reus? Kocha Ją nadal?
Buziaczki:***
Kalina ♥