Rozdział 17

Iza zauważając Thomasa na schodach stanęła jakby ją sparaliżowało. Nie spodziewała się Go tutaj. Nie była przygotowana na taki rozwój wydarzeń. Weszła więc do domu i zatrzasnęła drzwi przed nosem. Po chwili uświadamiając sobie jakie to było niegrzeczne uchyliła je spowrotem:
-Przepraszam...Ja, ja nie jestem gotowa. Spotkajmy się jutro. Przy tek kafejce obok SIP, ok?- zapytała
-W porządku.

***

-Chyba nie zamierzasz tam pójść?- dopytywał się Marco
-No tak się składa, że ja zaproponowałam to spotkanie więc raczej pójdę.
-Iza, przecież Ty Go w ogóle nie znasz.
-No i właśnie idę po to aby Go poznać.
-Może inaczej- stwierdził blondyn kucając przed Izą która siedziała na fotelu -Twoja mama nie zostawiła zdjęcia twojego brata, więc nie wiesz czy to on. Nie uważasz, że to dziwne? Przyjechał o tak późnej porze i nie zadzwonił wcześniej? Najpierw kategorycznie nie chce z Tobą rozmawiać a teraz jest taki chętny. Iza nie podoba mi się on.
Bella ciężko westchnęła łapiąc Marco za rękę.
-To co mam teraz zrobić?Poprosić Go o okazanie dowodu osobistego? Marco, jak tam nie pójdę to będę żałować do końca życia.
-Zrobimy tak: Umówisz się z nim na godzinę 15.00. Po treningu pójdę z Tobą. Po prostu usiądę tyłem i w razie czego...
-Taaa będziesz udawał Sherlocka Holmesa
-Iza,....
-No dobra już, dobra.

***

Jak postanowili tak też zrobili. Thomas spóźniał się już dobre dziesięć minut. Po chwili jednak wtargnął do kawiarni.
-Pierwszy raz rozmawia ze mną chearleaderka, która jest moją krewną- zagaił.
-Jeszcze nic nie powiedziałam.
-Właśnie to robiłaś. Dzis jest lepszy dzień od tego, kiedy zatrzasnęłaś mi drzwi przed nosem.
-Po tym jak mnie rozłączyłeś?- zapytała Bella
-Nie byłem przygotowany.
-A myślisz, że ja oczekiwałam Cię na moich schodach?
-Wiedziałem o Tobie od pewnego czasu ale nie wiedziałem czy chcę Cię poznać, więc kiedy zadzwoniłeś spanikowałem...
-Dlaczego po prostu nie oddzwoniłeś?
-Bałem się, że mnie rozłączysz...Ok, zacznijmy od nowa. Cześć. Jestem Thomas, chyba jestem twoim bratem.
-Cześć Thomas. Jestem Iza- uścisnęli sobie dłonie po czym chłopak rzekł:
-Wiec kogo przyprowadziłaś?
-Co masz na myśli?
-Nie wyglądasz na głupią dziewczynę, więc...kogo przyprowadziłaś jako wsparcie na wypadek gdybym okazał się psycholem?
Iza śmiejąc się obróciła się do Reusa, blondyn zrobił to samo.
-Thomas, to jest Marco.

***

Po godzinnej pogawędce czas było zbierać się do domu.
-Koleś wydawał się spoko- stwierdził Reus- Podobni jesteście.
-Nie jesteśmy aż tak podobni.
-On jest fotografem, Ty jesteś artystką. Nie przestawałaś nadawać o albumie Linkin Park. Obydwoje zamówiliście to samo danie. Myślę, ze to urocze.
-Zamówiliśmy jajecznicę z tostem, tak jak Ty i jak wszyscy. To nie było nic szczególnego.- stwierdziła dziewczyna
-Wiesz co? Rezygnuję. Nie masz nic wspólnego ze swoim bratem.
-Ojej, no po prostu nie wiem czy chcę dalej to ciągnąć, zbliżyć się do kogoś, żeby znów odszedł.
-Nie wszyscy odchodzą.- oznajmił Marco- W porządku? Ostatnio kiedy sprawdzałem ciagle tu jestem, tak jak Doris, Mela...Ok, moze ona nie, ale...
-Pewnie chciałaby, żebyśmy odeszli- stwierdziła Iza.

***

Nadszedł czas meczu, w którym pszczółki jak zwykle pokazali co potrafią i wygrali. Po sukcesie Gotze zaprosił wszystkich na imprezę do swojego domu. Iza postanowiła zabrać ze sobą Thomasa. Już na wejściu zauważyła ich Mela.
-Jesteś z Izą?- zapytała Mela Thomasa nie patrząc w ogóle na dziewczynę.
Nie czekając na odpowiedź pocałowała chłopaka z premedytacją i powiedziała:
-Nie martw się. To tylko Was upodobni.
Iza ruszyła żwawym krokiem za Amelią.
-Co Ty wyprawiasz?- zapytała Iza
-Co?
-Całowałaś Thomasa
-Przepraszam Iza, taka jestem. Nowy chłopak?
-To mój brat.
-Masz brata?
-Tak.
-Twoja matka puszczała się bardziej niż Ty- stwierdziła Mela.
Izie do oczu napłynęły łzy. Bądź co bądź Mela może ją obrażać ale na pewno nie jej mamę, którą ledwie co znała.
------------------------------------------------
Czzześć Wam:**
Jak tam po 1 tygodniu w szkole?
Omomom
We wtoreczek u Kuby Wojewódzkiego Łukasz Piszczek!
Muszę oglądać!:)