Rozdział 27

Zmęczona wszystkim Iza wyżywała się na szpitalnym automacie z kawą, który na złość nie chciał wydać reszty. Zdenerwowaną Malinowską zauważył lekarz, który momentalnie do niej podszedł:
-Pani Iza Malinowska?
-Tak. Słucham?
-Marco Reus przed chwilą się wybudził. Można Go odwiedzić.
Nie zważając na nic dookoła Izka pobiegła przed siebie co sił w nogach.
-Marco! Nigdy więcej tak nie rób! Rozumiesz?!- krzyknęła dziewczyna, której potokiem popłynęły łzy.
-A moze by tak Dzień Dobry?- zapytał żartobliwie Reus przytulając dziewczynę.

***

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

Iza wkraczała już na SIP aby zdążyć na próbę chearleaderek, gdy ujrzała Marco w przejściu.
-Co Ty tu robisz?- zapytała
-Gram tutaj, pamiętasz?
-Pamiętam też, że miałeś wypadek.
-Zwolnili mnie i nakazali małą aktywność fizyczną- stwierdził Reus przybliżając się do Malinowskiej- Treningi odpadają ale...-w tym momencie złożył namiętny pocałunek na wargach Izy- ciągle mogę marzyć o mojej dziewczynie.
-A co się dzieje w tych marzeniach?- zapytała brunetka
-Powoli obejmuję ją w pasie, przybliżam się tak jak teraz i...- Bella momentalnie odsunęła się jak poparzona od Marco.
-Co jest?- zapytał blondyn
-Odprowadzisz mnie do na próbę?
-Tak- stwierdził Marco nie do końca rozumiejąc zachowanie dziewczyny.

***

Od razu po próbie Izka skierowała się do domu Doris. Teraz właśnie poczuła, że musi z kimś porozmawiać.
-Jak między Tobą a Marco?- zapytała dziewczyna.
-Dobrze, odrzekła brunetka.
Po chwili ciszy jednak dodała:
-Nie za dobrze. Ostatnio Go unikam.
-Czemu?- zapytał Doris-Jesteście w fazie "miesiąca miodowego", powinniście przebywać ze sobą godzinami.
-Kiedy ostatnio raz całowałam się z Marco miał wypadek. Prawie umarł. Przynoszę pecha.
-Zamknij się, nie przynosisz- odrzekła Doris.
-Przynoszę. Pomyśl o każdej bliskiej mi osobie: mamie, Dereku. Gdzie teraz są? Nawet mój tata pracuje tysiące kilometrów stąd.
-Nie uwzględniłaś jednej rzeczy- stwierdziła dziewczyna
-Jakiej?
-Żadna z tych osób nie jest Reusem.

***

Iza zaczęła porządkować wszystkie rzeczy w pokoju. Zawsze to robiła, gdy herbata z melisy nie pomagała na rozkołatane nerwy.
-Zajęta?- w drzwiach mignęła jej sylwetka Marco
-Nie, tylko udaję. Przepraszam, że ostatnio byłam dziwna.
-Masz na myśli, to że mnie nie pocałowałaś- zapytał Marco
-Tak- brunetka opuściła wzrok

-Co jest Bella?
-Chcę Cie pocałować Marco, tylko nie chcę Cię stracić.
-Czemu myślisz, że mnie stracisz?- zapytał blondyn siadając na łóżku obok dziewczyny.
-Bo tracę wszystkich na których mi zależy. Za każdym razem gdy się przed kimś otworzę to on odchodzi albo umiera albo się wyprowadza albo okazuje się jakimś psycholem...
-Nie każdy- stwierdził Reus
-Ostatnim razem gdy Cię pocałowałam miałeś wypadek.
-I nie umarłem. Nie mogłem umrzeć. Wiesz dlaczego? Musiałem wrócić i spojrzeć w twoje brązowe oczy i powiedzieć, że Cię kocham.
***********************************************
Przepraszam za 2-tygodniowe opóźnienie mordeczki:**
Rozdział troszkę spokojniejszy ;)
Ażebyśmy na zawał na padli ;)
Pozdrawiam:**
Kalina